એક વખતની વાત છે. એક નાનકડા ગામમાં કિશન નામનો ગરીબ છોકરો રહેતો હતો. એ દરરોજ જંગલમાં લાકડાં એકઠાં કરીને બજારમાં વેચતો. એના માતા-પિતા નથી હતાં, પણ એ ક્યારેય દુઃખી ન થતો—એ હંમેશા ખુશ રહેતો.
એક દિવસ એ જંગલમાં લાકડાં કાપી રહ્યો હતો ત્યારે એને એક નાનું સોનાની જેમ ચમકતું પક્ષી મળ્યું. પક્ષીનું પંખું ઇન્દ્રધનુષના રંગો જેવું ઝગમગતું હતું. કિશન એ પક્ષીને હળવે હાથથી ઉઠાવ્યું અને બોલ્યો,
“અરે વાહ! તું તો કેટલું સુંદર છે!”
પક્ષી બોલ્યું, “કિશન, તું મને બચાવ્યું છે. હું એક જાદુઈ પક્ષી છું. તું જે ઈચ્છે તે હું પૂરી કરી શકું.”
કિશન થોડો વિચાર્યો, પછી બોલ્યો, “મને કંઈ ન જોઈએ, ફક્ત તું મુક્ત રહી શકેએટલું જ મારી ઈચ્છા છે.”
પક્ષી હસ્યું અને કહ્યું, “તું સચ્ચો દયાળુ છે. તેથી હું તને આશીર્વાદ આપું છું—તું જે પણ હાથથી કામ કરશે, તે કામમાં સોનું આવશે.”
એ દિવસથી કિશન જે પણ કરતો, તેમાં ચમકતું સોનું થતું. એ ગામના બધા લોકોને મદદ કરતો, કોઈની પાસે ખોરાક ન હોય તો ખવડાવતો, કોઈની ઝૂંપડી તૂટી હોય તો બનાવી આપતો.
થોડા સમયમાં એ આખા ગામનો પ્રિય બની ગયો. પણ એ ક્યારેય ઘમંડ ન કરતો, કારણ કે એને ખબર હતી કે સાચું સોનું દિલમાં હોય છે, હાથમાં નહીં.
✨ શિક્ષા: સાચી સંપત્તિ સોનામાં નહીં, સારા હૃદયમાં છે.