શા માટે ભારતીય સ્ત્રીઓ હવે એવા પુરુષોને પ્રેમ કરતા થાકી ગઈ છે જેમને તેમને જ ઉછેરવા પડે છે
આજની ભારતીય સ્ત્રીઓ મજબૂત, શિક્ષિત, જવાબદાર અને ભાવનાત્મક રીતે સમજદાર છે.
તેઓ નોકરી, બાળકો, ઘર, પૈસા, સંબંધો—બધું સંભાળે છે… અને છતાં બધાને ખુશ રાખવાનો પ્રયાસ કરે છે.
પણ આ જ સફરમાં તેઓ થાકી રહી છે.
કેમ કે તેઓ પ્રેમ કરવા થાક્યા નથી…
તેઓ એવા પુરુષોને ઉછેરીને પ્રેમ કરતા થાકી ગઈ છે, જેઓ જવાબદારી લેવાનું ભૂલી ગયા છે.
આ કોઈ પુરુષોને દોષ આપવા માટે નથી.
આ તો એ હકીકત છે જે અનેક ભારતીય ઘરોમાં ઘણી શાંત રીતે ચાલે છે.
સ્ત્રીઓનો અદ્રશ્ય બોજ: માનસિક, ભાવનાત્મક અને ઘેરલુ જવાબદારીઓ
સ્ત્રીઓ ફક્ત કામ જ કરતી નથી—
તે ઘરનું સમગ્ર મેન્ટલ સિસ્ટમ ધરાવે છે.
તે યાદ રાખે છે:
-
બાળકોની સ્કૂલની વાતો
-
પરિવારના પ્રસંગો
-
ડૉક્ટરની મુલાકાત
-
ભાજી-નાસ્તાની સૂચિ
-
બિલ
-
બાળકોના ટેસ્ટ-હોમવર્ક
-
સામાજિક અપેક્ષાઓ
-
ઘરની શાંતિ
અને જ્યારે પતિ કહે, “મને કહેજે તો કરી દઈશ”—
ત્યારે પણ આખી યાદ રાખવાની અને મેનેજ કરવાની જવાબદારી સ્ત્રી પર જ રહે છે.
આ ભાગીદારી નથી.
આ તો મેનેજમેન્ટ છે.
જ્યારે પત્ની, પત્ની કરતાં વધુ — માતા બની જાય છે
ઘણી ભારતીય સ્ત્રીઓને એવું લાગે છે કે તેઓ પતિને સમજાવતા-સંભાળતા જાણે બાળક ઉછેરે છે:
-
“દવા લીધી?”
-
“તમારા કપડાં ત્યાં રાખ્યા છે.”
-
“બાળકોના હોમવર્કમાં મદદ કરો.”
-
“આ રીતે બોલશો નહીં.”
-
“ગઈકાલે કહ્યું હતું ને?”
આ બધું પતિ સાથે નહીં
પણ બાળક સાથે બોલાતું હોય એવું લાગે છે.
આથી સ્ત્રી અનુભવતી રહે:
-
કદરનો અભાવ
-
વધારે બોજ
-
ભાવનાત્મક એકલતા
-
અંદરનું થાક
કોઈ પત્ની ‘માતૃત્વ’ નથી ઇચ્છતી—
તે ‘ભાગીદાર’ ઇચ્છે છે.
પિતૃસત્તાએ પુત્રોને ભાગીદાર નહીં, ભરવાડ બનાવ્યા
સમસ્યા ઉછેરમાંથી જ શરૂ થાય છે.
ભારતીય છોકરાઓનો ઉછેર મોટાભાગે:
-
ઘરકામ વગર
-
ભાવનાત્મક શિક્ષણ વગર
-
જવાબદારીઓ વગર
-
“કોઈક તો કરી જ દેશે” જેવી માન્યતાઓ સાથે
થાય છે.
અને પછી લગ્ન પછી એ “કોઈક” બની જાય છે — પત્ની.
સ્ત્રીઓને પતિ નહીં મળે…
તેમને મોટા શરીરમાં છુપાયેલું બાળક મળે છે.
ત્રણ ગણો બોજ: નોકરી + ઘર + બાળકો
આજની સ્ત્રીઓ પાસે એક નહીં — ત્રણ નોકરીઓ છે:
-
પ્રોફેશનલ વર્ક
-
ઘરનું મેનેજમેન્ટ
-
બાળકો અને પરિવારની સંભાળ
અને ઘણીવાર પતિઓ હજી પણ માને છે કે તેમનું મુખ્ય કામ ફક્ત “પૈસા કમાવું” છે—
જ્યારે સ્ત્રીઓ આજે પૈસા પણ કમાવે છે અને આખું ઘર પણ સંભાળે છે.
પરિણામ?
સ્ત્રીઓ અંદરથી ઝાંખી થઈ જાય છે.
ભાવનાત્મક થાક: તૂટવાનો સાચો કારણ
સ્ત્રીઓને સૌથી વધુ દુખ એથી થાય છે કે સંબંધોમાં ભાવનાત્મક સંતુલન નથી.
સ્ત્રીઓ ઇચ્છે છે:
-
સમજણ
-
જવાબદારીમાં હિસ્સો
-
પોતાની ભાવનાઓને સાંભળનાર
-
કદર
-
પહેલ કરીને આપેલી મદદ
પણ ઘણીવાર મળે છે:
-
ભાવનાત્મક ચુપ્પી
-
ટાળમટોળ
-
ટીકા
-
વધુ અપેક્ષા
-
ઓછી ભાગીદારી
આ થાક સૂવામાં દૂર થતો નથી.
આ મનનું ભારણ છે.
પ્રેમ ફરજ ન બનવો જોઈએ
લગ્ન તો છે:
-
ટીમવર્ક
-
સન્માન
-
સહયોગ
-
સમજણ
-
ભાગીદારી
પણ જ્યારે સ્ત્રી જ:
રસોઈ, સફાઈ, બાળકો, શેડ્યૂલ, દોડધામ, ઓફિસ, માનસિક શાંતિ, ઇમોશનલ મેનેજમેન્ટ—
બધું સંભાળે છે,
ત્યારે પ્રેમ કામ જેવું લાગે છે.
જાદુ ખૂટે છે.
ભાવનાઓ સુકાઈ જાય છે.
હૃદય થાકી જાય છે.
સ્ત્રીઓને લગ્નમાંથી મુક્તિ નથી જોઈએ—
તેમને લગ્નની અંદર સમાનતા જોઈએ.
આજની ભારતીય સ્ત્રીઓ શું ઇચ્છે છે?
તેવું કંઈ ખાસ નહીં.
ફક્ત એક સીધી, સાચી ઈચ્છા:
-
પતિ જે પહેલ કરે
-
જે ધ્યાન આપે
-
જે ઘરમાં જવાબદારી લઈ શકે
-
જે ભાવનાત્મક રીતે પરિપક્વ હોય
-
જે કદર કરે
-
જે સ્ત્રીને “સમય” અને “શાંતિ” આપે
અને સૌથી અગત્યનું —
પાર્ટનાર, ન કે પ્રોજેક્ટ.
સમાપ્તિ
ભારતીય સ્ત્રીઓ પ્રેમથી નથી થાકી…
તેઓ એકતરફી પ્રેમથી થાકી ગઈ છે.
પરિવારનું ભારણ એકલી ઉઠાવતાં થાકી ગઈ છે.
પતિને સંભાળતાં-સમજાવતાં થાકી ગઈ છે.
ભાવનાત્મક, માનસિક અને શારીરિક થાકથી થાકી ગઈ છે.
તેમને દંપતી તરીકે વધવું છે—
પતિને ઉછેરવું નથી.
કારણ કે પ્રેમ ત્યારે ફૂલે છે જ્યારે બંને સાથીદાર સાથે વધે—
એક વધે અને એક ઉછેરે ત્યારે નહીં.